Παγκόσμια ημέρα κατά της λέπρας
Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Λέπρας
Η παγκόσμια ημέρα κατά της λέπρας έχει καθιερωθεί ανά τον κόσμο την τελευταία Κυριακή του Ιανουαρίου. Ξεκίνησε το 1954 από τον Γάλλο συγγραφέα και φιλάνθρωπο Raoul Follereau, προκειμένου να αφυπνίσει και να ενημερώσει τον κόσμο για την αρχαία αυτή ασθένεια, για την πρόληψη & τη θεραπεία της.
Η ημερομηνία της Παγκόσμιας Ημέρας κατά της λέπρας επιλέχθηκε έτσι ώστε να συμπίπτει με την επέτειο της δολοφονίας του Ινδού μαχητή της ελευθερίας Μαχάτμα Γκάντι στις 30 Ιανουαρίου του 1848. Ο Γκάντι αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του στον αγώνα για βοήθεια των ανθρώπων που νοσούσαν από λέπρα.
Σχετικά με τη λέπρα
Η ασθένεια πήρε το όνομά της από το αρχαίο ελληνικό ρήμα "λέπω" που σημαίνει ξεφλουδίζω, λόγω του ξεφλουδίσματος του δέρματος που προκαλεί η νόσος.
Ο G. H. Armauer Hansen το 1873 στην Νορβηγία ανακάλυψε το βακτήριο Mycobacterium leprae, το οποίο είναι υπεύθυνο για την εξάπλωση της ασθένειας. Ήταν η πρώτη φορά που ανακαλύφθηκε βακτήριο το όποιο προκαλούσε βλάβες στον ανθρώπινο οργανισμό.
Η λέπρα είναι μια μολυσματική ασθένεια η οποία προσβάλλει το δέρμα και τα νεύρα. Το κύριο σύμπτωμα της νόσου είναι η εμφάνιση μεμονωμένων κόκκινων κηλίδων στο δέρμα, οι οποίες όσο περνά ο καιρός μεγαλώνουν και εξαπλώνονται σε ολόκληρο το σώμα.
Η λέπρα ξεκίνησε από την Ινδία και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο δυτικό κόσμο. Ονομάζεται λέπρα ή αλλιώς Νόσος του Χάνσεν.
Η λέπρα δεν είναι ιδιαίτερα μεταδοτική και ο τρόπος μετάδοσής της δεν είναι απολύτως γνωστός. Η νόσος είναι μεταδοτική όταν υπάρχει συχνή επαφή με ασθενή, αλλά το μεγαλύτερο μέρος (95%) του πληθυσμού έχει φυσική ανοσία.
Η λέπρα, αυτή καθεαυτή, δε θεωρείται θανατηφόρος ασθένεια. Εάν όμως δεν διαγνωστεί και θεραπευτεί έγκαιρα μπορεί να προκαλέσει απονέκρωση των νεύρων και να οδηγήσει σε παραμορφώσεις, μολύνσεις, ακρωτηριασμούς, τύφλωση και άλλες επιπλοκές. Ο θάνατος μπορεί να επέλθει από τις συνέπειες της νόσου, όπως μολύνσεις ή φυματίωση.
Στις ημέρες μας η λέπρα μπορεί με φάρμακα να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και να αποφευχθεί η μετάδοσή της.
Παρόλο που υπάρχει η εντύπωση ότι η λέπρα είναι νόσος των αρχαίων χρόνων, η οποία έχει πλέον εξαφανιστεί, στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλές χιλιάδες νέα κρούσματα παγκοσμίως, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ινδία.
Στην Ελλάδα όπως και στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες δεν υπάρχει καταγραφή περιστατικών λέπρας.
Σε χώρες όπως η Ινδία και το Μπαγκλαντές οι άνθρωποι με λέπρα αντιμετωπίζουν ακόμη κοινωνικό ρατσισμό, στιγματίζονται και αποκλείονται από πάσης φύσεως κοινωνικά δρώμενα. Στην Ινδία είναι ακόμη σε ισχύ 17 νόμοι, οι οποίοι στρέφονται κατά των ανθρώπων που νοσούν από λέπρα.
Όταν δεν είχε ακόμη ανακαλυφθεί η θεραπεία της λέπρας και τα κρούσματα στην Ελλάδα πλήθαιναν αποφασίστηκε να μετατραπεί η Σπιναλόγκα σε νησί των λεπρών. Στις 30 Μαίου του 1903 υπογράφηκε η απόφαση και μεταφέρθηκαν 250 ασθενείς από διάφορα μέρη της Κρήτης. Είχε τότε υπολογιστεί ότι στην Κρήτη υπήρχαν 600 λεπροί στους 320.000 κατοίκους. Στη συνέχεια το 1913 μετά την ένωση της Κρήτης στην Ελλάδα μεταφέρονταν λεπροί από ολόκληρη τη χώρα, καθώς και από άλλες χώρες, έως ότου η Σπιναλόγκα χαρακτηρίστηκε Διεθνές Λεπροκομείο. Το 1948 ανακαλύφθηκε το πρώτο φάρμακο κατά της λέπρας, κάποιοι ασθενείς θεραπεύτηκαν και σταδιακά οι κάτοικοι του νησιού μειώνονταν. Το 1957 η Σπιναλόγκα έκλεισε τις πόρτες τις οριστικά.
Η Μικρή Laxmipriya από την Ινδία διαγνώστηκε με λέπρα το 2014, με το θάρρος της όμως κατάφερε να νικήσει τη μολυσματική αυτή ασθένεια.