Τι είναι ο Υπερπαραθυρεοειδισμός;

Ο υπερπαραθυρεοειδισμός είναι η παθολογική κατάσταση που προκύπτει σαν αποτέλεσμα της υπερλειτουργίας ενός ή περισσοτέρων από τους παραθυρεοειδείς αδένες.

Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι 4 μικροί αδένες, σε μέγεθος φακής, που βρίσκονται πίσω από τον θυρεοειδή.

Η φυσιολογική τους λειτουργία συνίσταται στον έλεγχο των επιπέδων του ασβεστίου στο αίμα.

Η λειτουργία αυτή επιτυγχάνεται με την έκκριση μιας ορμόνης που είναι γνωστή σαν παραθορμόνη (ΡΤΗ).

Η υπερλειτουργία των παραθυρεοειδών αδένων εκδηλώνεται με αύξηση των επιπέδων παραθορμόνης στο αίμα.

Τα αυξημένα επίπεδα παραθορμόνης  προκαλούν την αποδέσμευση ασβεστίου από τα οστά, την είσοδό του ασβεστίου στο αίμα και την αποβολή του με τα ούρα.

Επομένως, πολύ χαρακτηριστικός για τη διάγνωση του  υπερπαραθυρεοειδισμού είναι ο συνδυασμός:

• Αυξημένων επιπέδων παραθορμόνης στο αίμα
• Αυξημένων επιπέδων ασβεστίου στο αίμα
• Αυξημένης αποβολής ασβεστίου με τα ούρα

Προβλήματα που δημιουργούνται

Τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσει ο υπερπαραθυρεοειδισμός είναι πολλά.

Τα πιο συνηθισμένα αφορούν τα οστά και τους νεφρούς.

Από τα οστά (λόγω της απομάκρυνσης του ασβεστίου από αυτά) παρατηρείται οστοπώρωση (οστεοπενία).

Η οστεοπώρωση μπορεί να φθάσει μέχρι και τη δημιουργία ‘παθολογικών’ καταγμάτων, δηλαδή καταγμάτων χωρίς την άσκηση σημαντικής βίας επί των οστών.

Από τους νεφρούς παρατηρείται εναπόθεση αλάτων ασβεστίου στο ουροποιητικό.

Με τα ούρα αποβάλλονται μεγάλες ποσότητες ασβεστίου και εκδηλώνεται συνήθως νεφρολιθίαση (πέτρες στα νεφρά).

Χαρακτηριστικό στην περίπτωση αυτή είναι το γεγονός ότι η νεφρολιθίαση υποτροπιάζει, δηλαδή μετά την επιτυχή απομάκρυνση των λίθων από το ουροποιητικό συνήθως εμφανίζονται εκ νέου λίθοι.

Άλλες σπανιότερες εκδηλώσεις παρατηρούνται στο πεπτικό (έλκος, παγκρεατίτιδα), στο μυοσκελετικό (πόνοι στις αρθρώσεις και στους μυς), και στο νευρικό σύστημα (αδυναμία συγκέντρωσης, κατάθλιψη), αίσθηση αδυναμίας κλπ.

Που οφείλεται ο υπερπαραθυρεοειδισμός και πως αντιμετωπίζεται;

Συνηθέστατα ο υπερπαραθυρεοειδισμός οφείλεται σε αδένωμα ενός από τους 4 παραθυροειδείς (‘μονήρες’ αδένωμα).

Σπανιότερα οφείλεται σε υπερπλασία και των 4 παραθυρεοειδών, σε διπλά αδενώματα και πολύ σπάνια σε καρκίνο παραθυρεοειδών.

Η άμεση και οριστική θεραπεία του υπερπαραθυρεοειδισμού είναι η χειρουργική παραθυρεοειδεκτομή.

Σήμερα υπάρχουν φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την μείωση των επιπέδων του ασβεστίου στο αίμα, εντούτοις όμως τα φάρμακα αυτά δεν προσφέρουν οριστική λύση στο πρόβλημα του ασθενούς.

Προκειμένου να επιτευχθεί η ασφαλής και οριστική λύση του προβλήματος, η παραθυρεοειδεκτομή θα πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο χειρουργό θυρεοειδούς – παραθυρεοειδών.